“Evde öğrenme okula benzemek zorunda değil, hatta muhtemelen benzememeli,” diyor Cambridge Üniversitesi Eğitim Fakültesi “oyun” profesörü Paul Ramchandani.Ramchandani, Lego sponsorluğunda Cambridge Üniversitesi’nde araştırmalar yürüten dünyanın ilk “oyun” profesörü olarak tanınıyor.
“Bir ebeveynin küçük bir çocuğun iletişim kurma girişimini fark etme, yorumlama ve buna
tepki verme becerisi, çocuğun gelişimi olumlu etkileyebilir”, diyen Ramchandani’ye göre babalar
da bu konuda benzersiz bir rol oynayabilirler.
Ramchandani. “Babalar da küçük çocuklarla birlikte eğlenceli ve şarkılı pek çok farklı oyuna dahil olabilirler.”
Ramchandani, ebeveynlerin ne tür oyunlar oynandığı konusunda endişe etmemeleri gerektiğini
söylüyor. “Çocuklar farklı oyunlardan farklı zevkler alır ve farklı şeyler öğrenirler. En önemlisi
çocuklarla oyuna zaman ayırmak ve oyunun içine girebilmektir.”
Çocuğunuzun ne yaptığını izleyin ve onların ilgisini çeken şeyi yapmaya ve size liderlik etmelerine
izin verin. Ramchandani’ye göre böyle duyarlı bir ebeveynlik, çocukların öğrenmesini, sosyal ve
duygusal gelişimini desteklemenin anahtarı.
“Yavaşlayın ve çocuğunuzun elindeki işi kendi başına bitirmesine izin verin. Ne kadar uzun sürerse sürsün. Çünkü çocuklar böyle öğrenirler.”
“ Kesin olarak bildiğimiz şey şu: Serbest oyun oynayabilen çocuklar daha sağlıklı ve daha az
stresli oluyorlar.”
Ramchandani, akademik eğitim yaşının korkutucu derecede düştüğü konusunda uyarıyor.
Didaktik öğrenme ortamlarının küçük çocuklar üzerinde uzun vadeli faydaları olduğuna ikna
olmadığını söyleyen Ramchandani şöyle diyor: “Herhangi birine çok faydalı olduğuna dair bilimsel
bir kanıt yok elimizde. Bence erken yaşta akademik eğitime son vermeli ve her şeyi eski haline
döndürmeliyiz.”
“Erken çocukluk döneminde yapılandırılmamış oyun için bol fırsat bulmak gerçekten çok önemli
. Yapılandırılmış ortamlarda küçük çocuklardan uzun süre boyunca oturmalarını ve bir şeyler
öğrenmelerini beklemek onların gelişimsel ihtiyaçlarına uymuyor,” diyor Ramchandani.
Yetişkinlerin yaşadığı ruhsal ve zihinsel sağlık sorunlarının köklerinin çocukluğa dayandığını fark
ettiği için çocuklara odaklanmaya karar veren Ramchandani, anaokullarında küçücük çocuklar için
“öğrenme hedefleri” belirlenmesini anlamakta güçlük çektiğini söylüyor. “Bir çocuk psikiyatristi
olarak altı ya da yedi yaşında sınıfta sessiz oturamadığı ve dersi takip edemediği için bize
yönlendirilen çok fazla çocuk – özellikle oğlan çocuğu – gördüm.”
“Bazılarında ağır nöro-gelişimsel bozukluklar olsa da, bu çocukların büyük bir çoğunluğu o
şekilde sessiz oturmaya henüz hazır olmadığı için zorluk yaşıyor. Ve bu çocuklar maalesef
“zor” ya da “uyumsuz” olarak etiketleniyor.”
Ramchandani’ye göre oyun çocuğun dünyayı keşfetme, bir şeylerin sonuçlarını görme ve insan
ilişkilerinin nasıl işlediğini öğrenme şekli. “Oyunun nerede işe yaradığını anlamaya çalışıyoruz.
Cevabını aradığım soru şu: Çocukların eğitiminde ve öğreniminde oyun bazlı öğrenme nerede işe
yarar ve nerede başka bir yaklaşım daha iyi sonuç verir?”
Kaynak: https://www.theguardian.com/
About The Author
Leave feedback about this