Bakakalırım giden geminin ardından;
Atamam kendimi denize, dünya güzel;
Serde erkeklik var, ağlayamam.
Herkese Merhabalar,
Yine bir Orhan Veli şiiriyle geldim. Kalbimizin orta yerinde olan, deli gibi özlediğimiz yollara en son ne zaman gittiniz? Onları en son ne zaman andınız? Ben neredeyse her gün anıyorum. Bu aralar kahvaltıdan sonraki ritüelim, bir kahve alıp sevdiğim gezi programlarını izlemek. İzlerken gitmiş olduklarımda tekrar geziniyorum.
Yeşil, sarı, ve mavi karışımı; kavurucu sıcaklıkta, serince, dundurucu; huzur dolu, berrak, düzlük, yamaçlı… Gittiğim hostellerin tüm odalarını tek tek geziyorum yeniden. Kimisinde el çantamı unutuyorum; kimisinde konuştuğum kişiye derdimi anlatamıyorum; yolu tarif edemiyor karşımdaki ve yine yanlış araca biniyorum.
Kimisinde ani bir yağmura yakalanıyor yine çok üşüyorum! Kimisinde bir yanlıştan koşar adım gidiyorum. O panik haliyle kaçmak o kadar heyecanlı ki gülüyorum koşarken…
Gittiklerimizin canı sağ olsun. Peki gidemediklerimiz ne olacak? Benim aklım hala gidemediklerimde. Neden bakakalıyoruz giden gemilerin ardından? Ve evet Dünya çok güzel! Serdekini de bilemem ama neden atamıyoruz kendimizi denize, onu bir daha atlamaya bulabilecekmişiz gibi? Sayın okurum kızma.
Sorularım aynı zamanda kendime de. Elbet bir gün yanıtlayacağız. Bu hep böyle yarım kalacak değil ya.
İzninizle henüz yanıtı olmayanları bırakıp atlayabildiğimiz sulara dönüyorum. Size yakın zamanda bağrıma bastığım bir yerden sesleneceğim : Burgazada’dan.
Burgazada, Marmara Denizi’nde bulunan ve İstanbula bağlı olan Pers Adaları’nın üçüncü en büyük adasıdır. 2 km genişliği vardır. Adada tek tepe vardır. Eski ismi Hristos Tepesi olan Bayrak Tepe’dir. Büyük İskender’in ordularının kumandı olan General Antigon’un Burgazada’da bir kale yaptırdığı bu yüzden adanın adının yıllardır Antigoni olarak da anıldığı bilinmektedir. Adada çam ormanlarının olması nedeni ile 1928 yılında kurulan “Burgaz Adası Sanatoryumu” Türkiye’ nin en eski sanatoryumlarından birisidir. Ayrıca Türkiye’ nin ilk hayvanat bahçesi bu adada kurulmuştur.
Burgazada’nın en eski ve en bilinen plajına vapurdan inip sola dönerek 10 dakika içinde ulaşabilirsiniz. İskelenin karşı çaprazında bir de Ergün pastanesi vardır. Zeytinli açmasından ve ay çöreğinden yemeden dönmemelisiniz. Ben çok sevmiştim.
Adada büyük marketler (Bim A101 vs. Büyük Adada var yakında gelir) yoktur. Eğer adayı turlayacaksanız naçizane fikrim gördüğünüz küçük marketlerden su ve ufak atıştırmalıklar alıp turunuza başlamanız.
Çağdaş Türk Edebiyatı’nın önemli öykücülerinden Sait Faik ABASIYANIK hayatının bir bölümünü burada geçirmiştir ve adaya öykülerinde pekçok kez yer vermiştir. 1959’da ABASIYANIK öldükten kısa süre sonra adadaki evi müzeye dönüştürülmüştür. Ben gittiğimde ziyaret saatini kaçırdığım için içini gezemedim.
Fakat bir dahakine dışarıdan görünen o güzel bahçeye ve eve girip birkaç nefes soluyacağım. Belki de bahçesinde termosumdan kendime bir çay Abasıyanık’tan da güzel bir hikaye ısmarlarım . Hayat buna zaman tanısın!
Dünya gezgini Evliya Çelebi de adayı kalemine almıştır. Kendisi 17. yüzyılda ada ile ilgili yazısında “Kalesi deniz kıyısında, yalçın kayalar üzerinde, dört köşe, küçük bir kaledir.
Ada 10 mil genişlikte ve oldukça verimlidir. 300 kadar bahçeli tatlı suyu olan kuyulu evleri vardır. Halkı Rum’dur. Mamur kiliseleri vardır. Keçi ve tavşan gayet boldur.
Dağlardaki bağların hesabı yoktur. Halkı zengin gemicilerdir.” ifadesi ile adanın coğrafi özelliklerinden bahsetmiştir.
Şimdi sizi çektiğim diğer derin karelerde gezdirmek istiyorum. Adada birkaç akşam çadır kurup konaklama fırsatım oldu -daha sonra sizlerle bir kamp yazısı da paylaşacağım için şimdilik bu detaya girmeyeceğim-. Sabahı da akşamı da gerçekten eşsiz!
Bu fotoğrafta gün doğumunu karşılıyorum. Huyumdur, kamp yapıyorsam günün hiçbir dakikasını kaçırmak istemem. Fotoğrafı çektiğimda sanıyorum sabah 6 buçuk sularıydı.
Kaldığım yer biraz tepelikti. Kulağımda çalan “Ütopyalar Güzeldir” şarkısı ile yokuş aşağı Güneş’in güzelliğine doğru ilerledik. İnsanın özgürlüğü bile arınmış hisseder mi, ya hayalleri?
Şu manzarada kaç hayal kurdum dersiniz? Fakat burada ne şiirler eskitilir, ne türküler söylenir varın gerisini siz düşünün. Doğanın her ayrıntısı o kadar büyüleyici ki hangi birine odaklanayım bilemediğimden kendimi o ana bıraktım. Uzun uzun seyre daldım. Ciğerlerim dolana kadar nefes aldım.
Sonra kendime böyle bir balkon buldum. Balkonda otururken ayrılan gemileri gördükçe Orhan Veli’nin dizelerini yükledim güvertelerine.
Giden her şeyi ve herkesi bir daha uğurlayıp hepsine hoş gittin’ler; gelenlere ve gelecek olanlara bir sürü hoş geldin’ler bağırdım.
Çünkü İlhami ALGÖR der ki : “Gemi gidiyor/ gitmeye hazırlanıyor. İkisi farklı şeylerdir. Buradan bakışla gidiyor olan, gittiği yerden bakışla geliyor olabilir.” Başkasından gidenler bize varıyorlar ha? Yahut bizden gidenler onlara.
Gün doğumlarının güzelliğini yan çadırdaki komşularım, çayımızın demi, martı sesleri, köpek koşuşturmaları, yakamozun ışıltısıyla, güzel ve bol kahkalı anılarla uğurladım.
Siz de öyle uğurlamak istersiniz diye hemen gidiş rotaları ekliyorum aşağıya:
Bostancı’dan kalkan motorlar yaklaşık 30 dakikada adada olurken; Kabataş iskelesinden kalkan vapurlar 1 saat, deniz otobüsleri ise 40 dakikada adaya ulaşmaktadır.
Burgazada’ya İstanbul Şehir Hatları, İstanbul Deniz Otobüsleri, Mavi Marmara, Turyol firmaları düzenli olarak sefer düzenlemektedir. Yaz ve kış aylarında iki farklı tarifenin uygulandığı seferlerin hafta sonu ve hafta içi sıklığı değişmektedir.
Güzel Günler..
About The Author
Leave feedback about this