Kabus görmek biz yetişkinler arasında oldukça yaygın. Aynı durum çocuklarımız için de geçerli. Özellikle 2-4 yaş arası çocuklar sık sık kabus görürler çünkü bu yaş aralığı onların hayal güçlerinin geliştiği aynı zamanda bir takım korkuların da yerleşmeye başladığı dönemdir.
En sık karşılaşılan korkular hangileri?
Çocuklarda sıklıkla karşılaşılan bazı korkular vardır. Bu korkuları anlamak ve çocuğa nasıl yaklaşılması gerektiğini bilmek çok önemli bir konudur.
Hayvan korkusu:
Kedi, köpek, yılan, örümcek, fare ve kuş gibi hayvanlara karşı duyulan abartılı korkudur. Çocuk, korktuğu bir hayvanla karşılaştığında aşırı kaygı duyabilir, saldırıya uğrayacağına düşünebilir.
Ne yapılabilir?
Korku durumlarında anne-babaların olumlu, güven verici, korkuyu desteklemeyen ve açıklayıcı tutumları yeterlidir.
Örneğin; kendilerinin de korkmadığı bir hayvandan bahsederek çocuğa hayvanlardan korkulmaması gerektiğini söylenebilir. Hatta uygun fiziki çevre bulunduğu takdirde anne-babalar korkmadıkları bir evcil hayvanı evlerinde besleyebilirler.
Böcek korkusu:
Böceklere karşı duyulan korkuda, çocuk kendini hastalanacak, bayılacak ve boğulacak gibi hisseder. Nefes alışverişi değişir, çarpıntı, sıcak basması ve soğuk terleme gibi şikayetler görülebilir.
Ne yapılabilir?
Bazı böcek türleri gerçekten tehlikeli olabilir. Örneğin; akrep dikkat edilmediğinde tehlikeli olabilecek bir böcektir.
Bu nedenle böceklere karşı nasıl önlem alınacağının hem yetişkinler tarafından bilinmesi, hem de küçüklere öğretilmesi önemlidir.
Doktor korkusu:
Çocuklarda doktor korkusu, aslında iğne olma korkusu ile eşleşir. İğne acısı ile eşleşen her şeye karşı tepkili olur.
Ne yapılabilir?
Doktor seçerken alanında iyi bir doktor olmasının yanında, çocuğu muayene edeceği ortamın fiziki koşullarına da dikkat etmek gerekir.
Çocuğun ilgisini çekecek süslemeler, oyuncaklar ve doktorun sıcak yaklaşımı ile bu korku azaltılabilir.
Gece korkusu:
Uyku terörü adıyla da anılan gece korkusu, çocuklarda sıklıkla 3-6 yaşları arasında görülen bir tür uyku bozukluğudur.
Bu korku hali, çocuklarda yatma saatinden yaklaşık 1-2 saat sonra ortaya çıkar ve ani olarak uykuyu böler. Çocuklarda gerginlik, ağlama, hatta titreme gibi belirtilerle kendini gösterebilir.
Ne yapılabilir?
Gece korkusunun yaşandığı durumlarda anne veya babanın çocuğun yanında bulunarak, korkusunun geçmesine destek olması gerekir.
Çocuğun yatıştırılmasının ardından; gece lambasının veya kapının açık bırakılması gece
korkusunun giderilmesine yardımcı olur.
Yalnız yatma korkusu:
Okul çağından önceki çocuğun korkularından en önde geleni tek başına yatma korkusudur. Bebeklikten itibaren anne-babanın yanında yatma alışkanlığından kaynaklanabilir.
Bazen de evde yeni bir bebek varsa, annenin ilgisini kazanmak için birlikte yatmak istenebilir.
Ancak, kimi zaman bunun alışkanlık ya da şımarıklık ile ilgisi bulunmadığı, korkunun gerçek olduğu, çocuğun saatlerce uykuya dalamayışından anlaşılır.
Ne yapılabilir?
Çocuğa rahatlatıcı bazı sorular sorarak, korkusunun günlük hayatıyla ilgili olup olmadığını öğrenmek gerekir. Uyku zamanı için düzenli bir program belirlemek, çocuğun yatak ve uykuya hazırlanması için önemlidir.
Çocuğun yatmadan 1 saat önce sakin olması sağlanmalıdır.
Karanlık korkusu:
Bebeklikten itibaren çocuklarda en sık rastlanan korkuların başında karanlık korkusu yer alır. Özellikle gece ışıkla uyumayı alışkanlık haline getirmek, çocukların karanlıktan tedirgin olmalarına neden olur.
Ne yapılabilir?
Öncelikle yanlış model olmamak gerekir.
Özellikle 3-5 yaş arasında doğal olarak kendiliğinden ortaya çıkan karanlık korkusu, anne-baba tarafından uygun bir şekilde yaklaşıldığında yine kendiliğinden kaybolur.
Hatalı tutumlar nelerdir?
Yapılan en büyük hatalardan biri, korktuğunu söyleyen çocuğu “Korkacak bir şey yok” diyerek sakinleştirmeye çalışmak. Bu yaklaşım, korkuyu geçirmediği gibi tam tersi korkacak bir durum olduğu mesajını verir.
Korkunun nasıl yenileceği çocuğa anlatılmalı
Çocuk korktuğunu dile getirdiğinde ona sarılarak güvende olduğunu hissettirmek gerekir.
Korktuğu şeyin neye benzediği sorulabilir.
Duygularını ifade etmesi sağlanabilir.
Çocuk sevdiği bir nesne ya da anne-babaya ait bir eşyayı yanında bulundurduğunda kendini daha rahat ve güvende hissedebilir.
Bazen çocuk kendini korkutan nesne veya olay hakkında gerçekçi ve basit bir açıklama yapıldığında bunun üstesinden gelebilir.
Örneğin; kalabalıkta kaybolmaktan korkan çocuğa “Yanımda durduğun ve elimi tuttuğun sürece birbirimizi kaybetmeyiz.
Kazara birbirimizden ayrılırsak olduğun yerde dur, ben seni bulurum” dendiğinde, çocuk için rahatlatıcı olacaktır.
Anne-babanın kendi korkularını nasıl yendiklerini çocuğa göstermesi doğru olabilir.
Korkuları geçmiyorsa…
Uzmandan destek alınması gerekmektedir.
Korku anne-babadan öğreniliyor olabilir..
Çocuklar hayatı, anne-babalarını taklit ederek öğrenirler.
Bu yüzden en önemli rol modelleri anne-babalarıdır.
Özellikle ilk 3 yılda çocuk kendisini annenin bir parçası, devamı olarak görür.
Annenin duyguları çocuk için çok önemli bir referanstır.
Anne nasıl hissediyorsa çocuk da benzer şekilde hisseder.
Anne olaylara, durumlara nasıl tepki veriyorsa çocuk da benzer şekilde tepki verir.
Korkularda da bu durum geçerlidir. Korku sadece içgüdüsel olarak gelişmez, aynı zamanda model de alınır.
About The Author
Leave feedback about this