Antarktika’da keşfedilen bir fosil dinozorların neslinin tükenmesinden sonraki dönemde yaşamış albatros benzeri “gerçekten devasa” kuş grubunun bilinen en eski örneğini temsil ediyor.
Yaklaşık 50 milyon yıl öncesine dayanan parça, paleontologların 6 metreye kadar kanat açıklığına sahip olduğuna inandığı pelagornithidae türüne ait. Araştırmacılar bundan daha eski bir fosilin bilindiğini ancak çok daha küçük bir hayvana ait olduğunu söyledi.
Berkeley’deki Kaliforniya Üniversitesi, San Diego Doğa Tarihi Müzesi ve Pekin’deki Çin Bilimler Akademisi’nden uzmanlara göre, 1980’lerde keşfedilen ayak fosilinin yeni analizi, pelagornithidae’lerin Dünya’nın güney okyanusları üzerindeki egemenliğinin başında dev gövdeler evrimleştirdiğini gösterdi.
Bu hakimiyetin milyonlarca yıl süren “uzun” bir dönem boyunca devam ettiğini de ekledi.
FOSİLİN TAHMİNİ YAŞI 50 MİLYON YIL OLABİLİR
UC Berkeley paylaştığı haber bülteninde söz konusu tarsometatarsus kemiğinin 1986 ila 1987’de Antarktika’nın Seymour Adası’na yapılan keşif gezisinde bulunup kataloglandığını bildirdi. Üniversite, yüksek lisans öğrencisi Peter Kloess’in daha sonra 2015’te bu parçayla “koleksiyonları araştırırken” Paleontoloji Müzesi’nde karşılaştığını belirtti.
Daha ileri çalışmalar, fosilin düşünülenden daha eski bir jeolojik oluşumun içinde korunduğunu ortaya çıkardı. Bu da fosilin tahmini yaşının 40 milyondan 50 milyon yıla çıkmasına yol açtı. Bir pelagornithidae’ye ait olduğu bilinen en büyük örnek de bu fosil.
FOSİLİN KAFATASI 60 SANTİMETRE UZUNLUĞUNDA OLABİLİR
Yaklaşık 40 milyon yıl öncesine ait ikinci bir fosilse bir pelagornithidae’nin çenesinden geliyor. Bu parçanın devasa boyutu, yaratığın kafatasının 60 santimetre uzunluğunda olabileceğini gösteriyor. Bu da araştırmacıların, kuşun günümüzde yaşayan bir albatrostan iki kat daha büyük olabileceğine dair son derece etkileyici tahminlerini yürütmesini sağlıyor. Karşılaştırmak gerekirse, daha da büyük olan teruzorlar (uçan dinozorlar) 10 metre kadar kanat açıklığına sahipti.
Kloess, “5 ila 6 metre (yaklaşık 20 fit) kanat açıklığı olduğu tahmin edilen fosil keşfimiz, kuşların, dinozorların neslinin tükenmesinin ardından görece hızlı bir şekilde gerçekten devasa bir boyuta evrimleştiğini ve milyonlarca yıl okyanuslarda hüküm sürdüğünü gösteriyor” dedi ve ekledi:
‘Koleksiyonlara gitmeyi ve orada hazineler bulmayı seviyorum. Biri bana müze faresi demişti ve ben de bununla gurur duyuyorum. Etrafta koşturup insanların gözden kaçırdığı şeyleri bulmayı seviyorum.’
Pelagornithidae’ler “dişlek” diye söz edilen kuşlardı. Çenelerinde gerçekte diş olmayan keratin kaplı kemiğimsi çıkıntılar vardı ama bunların su yüzeyine yakın yerlerden kalamar ve balıkları sıyırarak avlanmalarına olanak sağladığı düşünülüyordu. Albatroslar gibi bir seferde haftalarca havada kalıyor olabilirler.
Bilim insanları yeni analizlerinde, iki fosil parçasının birlikte ele alınmasıyla eski Antarktika’daki dev kuş yaşamının daha çeşitli bir resminin çizildiğini söyledi. Makalede şu ifadelere yer verildi:
‘Antarktika’daki örneklerin hiçbiri cins olarak tanımlanmadı ya da yeni taksonomik adlar oluşturmak için kullanılmadı.
ŞİMDİYE KADAR UÇAN EN BÜYÜK KUŞ
Bununla birlikte, Seymour Adası’ndaki Eosen dönemi boyunca en az iki taksonun (ya da tür soyunun) olması muhtemel. Ve biz yalnızca daha fazla örtüşen iskelet parçalarının keşfedilmesi ve tanımlanmasıyla pelagornithidae’lerin bu kadim ekosistemdeki alfa seviye çeşitliliğini değerlendirmeye başlayabiliriz.
Yine de bu isimsiz kalıntılar, şimdiye kadar uçan en büyük kuşun Eosen sırasında benzersiz ve ayırt edici derecede büyük gövdesiyle kıyı kuş nüfusunun parçası olarak Antarktika denizleri üzerinde süzülmüş olabileceğine dair cezbedici bir olasılık.’
‘Ayrıca, pelagornithidae’lerin vücut boyutlarının aynı Antarktik pelajik ekosistemindeki dağılımı, beslenme ya da yiyecek arama stratejisindeki muhtemel ekolojik farklılıkları yansıtıyor ve bu ekolojik nişlerde Eosen’in büyük kısmı boyunca istikrar gösteriyor.
Seymour Adası’ndaki pelagornithidae’lerin güncellenen fosil kaydı iki fikri güçlendiriyor.
Bunlardan birincisi penguenler ve koşucu kuşlarla birlikte pelagornithidae’lerin de Antarktika’daki Eosen boyunca yaygın ve hatta baskın bir kuş türü olduğu. Diğer düşünce de yiyecek ya da yuvalama alanları için havada süzülen diğer kuşlarla muhtemelen rekabet ettiği.’
About The Author
Leave feedback about this