Ahmed Arif Leyla Erbile aşıktır. Ama Ahmed yokluk içinde bir hayat yaşamaktadır. Leyla Erbil ise daha entelektüel bir yazardır.
Kitabın ise şöyle bir önemi vardır; Ahmed Arif öldükten sonra araştırma yapan bir gazeteci Leyla ile röportaj yapar ve bu aşkı o zaman öğrenir. Mektuplar hala saklı durmaktadır. Ve yıllar sonra bu mektuplar gün yüzüne çıkar. Leyla biraz çekinir çünkü evli bir kadındır. Ama Ahmed Arif aşkını tüm çıplaklığıyla ortaya koyar. Çünkü çok sevmiştir leylasını…
Kitaptan alınan şu sözler aşkının büyüklüğünü ortaya koymaktadır.
"Sabah gözlerimi sana açarım.
Akşam, uykularımı senden alırım. Nereye, ne yana dönsem karşımda mutluluğun o harikulade başdönmesini bulurum.
Böyleyken gene de şükretmem halime, hergelelik, açgözlülük eder, seni üzerim. Aklıma gelmezki seni usandırır, sana gına getiririm. Sana dert, sana ağırlık sana sıkıntı olurum. Nemsin be? Sevgili, dost, yâr, arkadaş… hepsi. En çok da en ilk de Leylâsın bana. Bir umudum, dünya gözüm, dikili ağacımsın. Uçan kuşum, akan suyumsun. Seni anlatabilmek seni. Ben cehennem çarklarından kurtuldum. Üşüyorum kapama gözlerini…"
Leave feedback about this