Ben Merkezli Çocuk Büyütmek Toplumsal Hayatı Öldürür Mü?

Çocuk yetiştirme, büyütme, eğitim ve öğretimi konusunda neleri doğru neleri yanlış yaptığımız konusunda uzun uzun bitmeyecek tartışmalar yapabiliriz.

Ancak gerek kişisel gerekse toplumsal gelişim için yaptıklarımızın hemen hepsinin yanlış olduğunu geldiğimiz noktadan anlamak mümkün.

Ve tüm bu yaşananlar içerisinde yapılan en büyük hata, çocuklara bireysel düşünmeyi öğretip, toplumsal yaşamayı öneriyoruz.

Bir basit örnek üstünden gidelim.

Çocuğunuz A yemeğini yemek istemiyor. Bu noktadan sonra olay şöyle gelişiyor.

• Tamam istemiyorsa yemesin
• Tamam şimdi yemek istemiyorsa yemesin
• O yemeği sen yedirirsen yer
• O yemeği çocuğum XXX seyrederek yemeyi sever öyle yesin
• Gezerken yesin
• Parkta yesin

Bunlar hızlıca akla gelen ilk argümanlar. Koşulsuz herhangi bir bireye istemediği herhangi bir şey zorlayarak yaptırılmamalı ve/veya dayatılmamalı.

Ancak bu ana fikrin arkasında çocuğun bulunduğu genel düzene uyum sağlaması da göz önünde bulundurularak bir gelişim planı düşünülmeli.

Ne gibi, ilk durak çocuk okula başlar yemek saati. A yemeği var çocuk yemek istemez.

Öğretmeni gelişimi için yemesini söyler, çocuk yemez. Veli öğretmeni arar çocuğunun onu yemeği sevmediğini ve zorlanmaması gerektiğini söyler. Hatta diğer çocukların da sevdiğini düşünmediğini ve alternatif menüler olması gerektiğini söyler.
Tabi çocuk yemek yemediği için açlığında verdiği gerginlik ve huzursuzlukla sınıf içinde ne düzen bırakır ne başka bir şey.

Veya o saatte yemek yemek istemez.

Öğretmeni bunun öğlen tatili olduğunu, yemeği bu saatte yemeleri gerektiğini söyler.
Veli okulu arar. Çocuğa zorla yemek yediremezsiniz der. İstediğinde yesin der. Öğretmen yedirsin der.

Ve bir noktadan sonra çocuk okul sistemine uyan değil, sistemin çocuğa uydurulduğu bir düzen haline dönüşmesidir.

Ve daha kötüsü küçük yaşlardan beri böyle kodlanan bir çocuk içinde bulunduğu toplumsal davranış sistemine uyum sağlamak yerine toplumun sürekli onu hoş görmesini ister.

Yemek örneğine takılmamanızı öneririm. Burada ana odak, çocuğun istememesi ve/veya istediği gibi yapması üstüne odaklanılmasıdır.

Bunu kitap okumak, şarkı söylemek, ders yapmak, derse kalkmak, günlük sorumluluklarını yerine getirmek gibi çok şeye yayabilirsiniz.

Daha öncede belirttiğim gibi koşulsuz herhangi bir bireye istemediği herhangi bir şey zorlayarak yaptırılmamalı ve/veya dayatılmamalı ancak toplumsal davranış ve süreklilikte göz önüne alınmalıdır.

Kişilerin kendilerini sevmeleri, kendilerine değer vermeleri mutlak çok önemlidir. Ancak bu bencillik düzeyinde yapılmamalı ve öğretilmemelidir.

Sen seviyorsan gerisi önemli değil. Sevmediysen boş ver. İstemiyorsan paylaşma. İstemiyorsan yapma. Hayata bir kez geliyorsun kimseyi umursama. Ne istiyorsan onu yap!