Peyami Safa’nın yazdığı eser, psikolojik roman türündeki önemli yapıtlardan biridir. Betimlemeler çok canlıdır. Yalın ve yoğun bir anlatımı vardır. Yazarın kendi yaşamıyla da ilgili otobiyografik bir roman olan bu eser anı tarzında yazılmıştır.
KOUNUSU:
Psikolojik romanda önem taşıyan eser,yoksul bir gencin küçük yaşlardan beri doktor kapılarında oluşunu dizinde ki rahatsızlıktan dolayı bacağının kesilme ihtimalini ele alır. Rahat ve iyi bir hayat sürerse hastalığının ilerlemeyeceği söylenir .Bunun için uzaktan akrabası emekli Paşa’nın Erenköy’de ki köşküne gider ve Paşa’nın kızına aşık olur. Daha sonra ise aşkına kavuşamaz ve hastalığı ilerler. Bu kurgu ile ilerleyen eser betimlemeli ama yalın bir dilde 1. tekil şahısın ağzından anlatılmıştır.
ŞAHIS KADROSU:
Hasta Genç : Eserde hiç bir zaman adı geçmemektedir. Hasta genç küçük yaştan beri dizindeki çözülemeyen bir rahatsızlığı vardır. Doktorlar rahat ve mutlu bir yaşam sürer ise hastalığın ilerlemeyeceğini savunur. Kendi yoksul hayatında annesiyle yaşar. Nüzhet’e aşık olur.
Nüzhet : Hasta Genç’ten dört yaş büyüktür , yaş farkına rağmen Hasta Genç’in aşkına karşılık verir. Güzel , çocuk ruhludur.
Doktor Ragıp : Nüzhet’in Hasta Genç’e aşık olduğunu bilmez ve Nüzhet ile evlenmek için ona taliptir.
Paşa : Nüzhet’in babasıdır. Aslında babacan biridir. Hasta Genç daha iyi şartta yaşasın ve hastalığı geçsin diye Erenköy’de ki köşküne onu alır .
Doktor Mithat : Hasta Genç’in doktorudur. Onu tedavi etmeye çalışır.
Nurefşan : Köşkün hizmet görevlisidir. Hasta Genç iyi ve mutlu olsun diye elinden geldiği kadarıyla ona yardımcı olmaya çalışır.
ÖZET
Romanın 15 yaşındaki kahramanı 7 yaşından beri dizindeki tam olarak teşhis edilemeyen bir hastalıktan dolayı sıkıntılar çekmektedir. Hayatı hastane kapılarında, doktor önlerinde geçmiştir. Son olarak yapılan tetkikler sonucunda dizindeki rahatsızlığın “Kemik Veremi” olduğu anlaşılır. Bu hastalık hayatına veya bir bacağına mal olabilecek bir hastalıktır. Hal böyle iken eğer beslenmesine dikkat eder, heyecansız, sakin bir yaşam sürdürür, moralini hoş tutarsa iyileşme ihtimalinin olduğunu söyler doktorlar. Çocuk kötü haberi annesine söylememek için eve bile gitmek istememesine rağmen eve gider. Fakat her şeyi annesine olduğu gibi anlatamaz.
Çocuğun ailesi yoksul olduğu için doktorların söylediği gibi rahat yaşaması olanaksızdır. Bu yüzden Erenköy’de oturan uzaktan akrabaları olan bir paşa, çocuğu yanına, köşke alır. Çocuk, küçüklüğünden beri arkadaş oldukları kendisinden dört yaş büyük olan paşanın kızı Nüzhet’e aşık olur. Aşkı karşılıksız kalmaz. Ne var ki Nüzhet’i Dr. Ragıp adında biri daha istemektedir. Dr. Ragıp otuz beş yaşındadır. Aile Nüzhet’i doktora verme konusunda ikiye bölünmüştür. Paşa vermek istememekte, karısı ise vermek istemektedir.
Paşanın karısı çocukla Nüzhet’in arasındaki yakınlaşmayı fark eder. Kızını çocuktan ayırmak için çocuğun hastalığının mikrobik, bulaşıcı bir hastalık olduğunu söyler. Bir rastlantı sonucu bu konuşmayı çocuk duyar, bundan çok etkilenir. Hemen o gece köşkten ayrılmaya karar verir. O sırada annesi de köşke geldiği için birkaç gün daha orada kalmak zorunda kalır. O akşam Dr. Ragıp ve annesi yemeğe gelir. Yemekte çocuk, doktor ve paşanın fikirlerine muhalefet eder. Paşayla çocuğun araları açılır.
Felaketler peş peşe gelir. Yıkılan, morali bozulan çocuğun hastalığı iyileşme yolundayken tekrar azar. Dizindeki veremin ciğer veremine dönüşmesi ihtimali olduğundan ameliyat edilmesi, gerekirse bacağının dizinden kesilmesi söz konusu olur. Çocuk ameliyat için 9. Hariciye Koğuşuna yatırılır. Doktorların olağanüstü gayretiyle bacağı kesilmekten kurtulur ama biraz kısalmıştır. Bunun yanında hastalığı tamamen iyileşmiştir. Hastaneden çıkacağı gün yaklaşmıştır çocuğun. Bu sırada Nüzhet’in Doktor Ragıp’la evlendiğini öğrenir. Hasta Genç , annesi ile yeni bir yaşam için Dokuzuncu Hariciye Koğuşu’n dan taburcu olur.
About The Author
Leave feedback about this