Her yeri çiçekler sarınca aklıma Lotus çiçeği düştü. Yoga duruşlarından birine adını veren, görsel olarak da çokça tercih edilen bu çiçeğin neden bu kadar yaygın kullanıldığını hep merak etmiştim.
Lotusun Doğası
Lotus, bataklık veya çamurlu sularda yetişebilen bir çiçek. Kökleri çamurda olmasına rağmen su boyunca gövdesini büyütüp, su yüzeyine ulaşarak yaprak ve çiçeklerini açıyor. İçinde hayat bulduğu su ne kadar kirli olursa olsun, kendini temizleyerek hep saf tutabiliyor. Tüm bu özellikleriyle, yetiştiği bölgelerden Uzak Doğu, Hindistan, Mısır gibi kültürleri etkilemiş ve onlarda anlam bulmuş bir çiçek.
Biraz da Felsefe
Lotusun bu özelliklerini öğrenince, neden bu kadar anlamlı görüldüğünü ve tarihin çok eski sayfalarında dahi ona rastlamamızı kavrayabiliyorum. Bu güzel çiçeğin doğasını insan yaşamıyla bağdaştırmak, onun tavrından ilham almamızı, çıkarımlar yapmamızı sağlıyor. Lotusun içinde yetiştiği ortam kirli, çamurlu sular. Düşününce, bunu içine doğduğumuz ya da hayatımızın bir evresinde kendimizi içinde bulduğumuz zorlu koşullara benzetiyorum. Bazen bu zorlu durum bizi olumsuz duygularla sarmalanmaya, o duygularla ördüğümüz parmaklıkların içinde sıkışıp kalmışız gibi düşünmeye güdüler. Böyle zamanlarda içimizdeki potansiyeli hatırlamalıyız; “hayat varsa umut var” diyerek, içimizde tohum gibi uykuda beklettiğimiz başa çıkabilme gücünü çimlendirmekle başlayabiliriz.
Aydınlığa Yükselen Yol
Bir kez çıkabildim mi tohumdan, sonrası su yüzüne, aydınlığa doğru yükselip boy vermek. Bunun için, bu güçlüğü sakin bir tavırla karşılamalı, kişisel yorumlarımız ve duygularımızı fark edip onlara kapılmadan, durumu olduğu gibi değerlendirebilmeliyiz. Bunu yapabilmek içinse, kendime ve bu zorluğa tarafsız bir gözlemci olarak bakabildiğim içsel bir yolculuğa çıkmam gerekir. Bu kimimiz için toprakla uğraşmak, resim çizmek, kimimiz için koşmak, yoga yapmak veya doğada bir yürüyüş yapmak, sadece oturmak dahi olabilir. Önemli olan içimize dönüp, kendimize cesurca “Bu güçlüğü aşmak için ne yapabilirim?” diye sorabilmek ve cevapları açık yüreklilikle kabul edip hayata geçirmek. Böylelikle, tıpkı lotusun bataklıkta bile filizlenerek gövdesini ışığa doğru büyütmesi gibi biz de kendi aydınlığımıza doğru yol alabiliriz.
Bu yolculuk nereye varır?
Aydınlığa doğru yaptığımız bu yolculukta; kendimize samimi olma ve tüm değerlendirmelerimizde tarafsız kalabilme farkındalığı ile, kararlılık ve azmimizi de sürdürdüğümüz müddetçe, bu tavrımızın pekiştiğini, giderek yeni bir “ben”e başkalaşım geçirdiğimizi göreceğiz. Bu zor durumdan kurtulup vardığımız yerde de bizi bekleyen hediyeler olabilir, ama aslında yolculuğun kendisinin bize öğrettiklerinin daha değerli hediyeler olduğunu anlayacağız. Öğrendiklerimizi hep hatırlamalı, hayat yolculuğumuz boyunca kullanmayı sürdürmeliyiz, ancak o zaman ulaştığımız bu daha iyi halde kalmayı, hatta daha ileriye ulaşmayı başarabiliriz.
Leave feedback about this